Family planning

Peshawar en de ‘tribal area’ in de deelstaat ‘North Western Frontier’ hebben veel Afghaanse invloeden. Dit komt door de miljoenen Afghanen die de afgelopen jaren de grens van Pakistan zijn overgevlucht om de Taliban en de oorlog te ontvluchten. Aangezien de Pakistaanse regering de vluchtelingen wel wilde opvangen maar ze niet te ver het land in wilde laten gaan ontstonden er enorme vluchtelingenkampen rond Peshawar. Zelfs in Peshawar zelf wordt het straatbeeld gevormd door de vele Afghanen. Grote baarden en karakteristieke gezichten zie je overal om je heen. Je vindt weinig vrouwen op straat. En heb je er een gevonden, dan is ze van top tot teen gehuld in een burka die zelfs haar gezicht volledig afschermt. Verder zijn er weinig toeristen.

SOS-Kinderdorpen heeft voor de Afghaanse vluchtelingen een kinderziekenhuis gebouwd (naast wat andere grote projecten om de Afghanen op te vangen). Aangezien deze vluchtelingen onder barre omstandigheden en met weinig voorzieningen moesten leven, was de behoefte aan medische hulp erg groot.

We wilden graag eens zo’n soort grootschalig noodproject van SOS van dichtbij bekijken dus namen we contact op met het ziekenhuis. We werden bij ons hotel opgepikt door een van de medewerkers uit het ziekenhuis en gingen samen met een beveiligingbeambte richting het ziekenhuis. Onderweg zien we een markt waar Afghaanse paarden worden verhandeld. We vragen of we even mogen filmen en lopen met de bewaking richting het terrein. Op het moment dat er een man met een enorm wapen naast Elles gaat staan, lijkt het ons beter onze weg te vervolgen. Met de bewakingsman bij ons zouden we veilig moeten zijn maar toch… het is niet iets wat je dagelijks in Nederland meemaakt dus we kunnen niet echt wennen aan al die wapens. We vervolgen onze weg naar het ziekenhuis.

Wanneer we bij het ziekenhuis aankomen en we de eerste kinderen zien, schrikken we toch wel even. Het zijn beelden die je normaal gesproken alleen op de televisie ziet. Zwaar ondervoede kindjes, Hepatitus en malaria zijn veel voorkomende problemen bij de kinderen uit het vluchtelingenkamp. We zien een jongetje van 1,5 jaar oud dat net zoveel weegt als een pasgeboren baby. We moeten alle twee even slikken. SOS probeert deze kinderen extra voeding te geven zodat ze weer wat kunnen aansterken maar probeert daarnaast de vrouwen te leren wat goed voor hun kinderen is. Vrouwen raken aan de lopende band zwanger. Zodra het ene kind is gebaard, zijn ze alweer zwanger van de volgende. En zodra ze inderdaad weer zwanger zijn, stoppen ze met de borstvoeding van de pasgeboren baby. Ze denken namelijk dat het slecht is voor de baby in de buik als ze de pasgeborene borstvoeding blijven geven. Zo’n kindje krijgt dan te eten wat er in huis is (of grof gezegd, wat de pot schaft), ja en dat werkt natuurlijk niet als ze net drie maanden oud zijn. SOS probeert de vrouwen te begeleiden hoe ze goed voor alle kinderen kunnen zorgen. Tevens geven ze voorlichting over ‘family planning’ om de aantallen een beetje onder controle te houden. Een van de vrouwen heeft al 20 kinderen op de wereld gezet. Deze vrouw was op een gegeven moment zelf al oma en liep gelijk met haar dochter met een dikke buik in afwachting van de volgende kleine. Een bijkomend probleem is dat je juist de mannen moet leren wat ze aan family planning kunnen doen maar die mannen zijn erg moeilijk bereikbaar.

Aan het eind van het bezoek krijgt Michel een pakje overhandigd van het SOS Kinderdorp in Lahore. Elles had al uit eigen naam van een van de vrijwilligers een Pakistaans pakje gekregen, nu was de eer aan Michel om een prachtig Pakistaans tenue in ontvangst te nemen. Hoe ze het voor elkaar hebben gekregen weten we niet maar het tenue past perfect. Vanaf nu kan ook Michel ‘in stijl’ door Pakistan reizen.

Aan het eind van de dag gaan we het oude centrum van Peshawar nog even in. Het is er prachtig. Ook al zijn het voornamelijk de mannen die op straat de dienst uitmaken, de sfeer is prima! We kijken onze ogen uit en gaan ons te buiten aan het nemen van foto’s van al die prachtige koppen.

Overmorgen zijn we uitgenodigd voor een bezoek aan de vluchtelingenkampen zelf, dus we blijven nog even in deze omgeving voordat we weer teruggaan naar Islamabad.