Terugkeer naar de tribal area’s

Aangekomen bij de Chinese ambassade zien we het papiertje meteen hangen; Ambassade tot 7 oktober gesloten, vanwege een nationale vakantie. Das nou jammer want dat betekent dat we minder tijd kunnen spenderen op de KKH oftewel de Karakoram Highway. Omdat we er niets aan kunnen veranderen maar ook geen week in Islamabad willen blijven hangen pakken we de kaart erbij om een alternatieve route te zoeken. We besluiten richting Peshawar te rijden. Vanuit deze stad kun je gemakkelijk een dagtrip maken naar de beroemde Khyber Pass die Pakistan met Afghanistan verbindt.

Peshawar ligt in één van de ‘tribal area’s’ in het oosten van Pakistan. Hoe dichter we bij Peshawar zijn hoe moeilijker het wordt om een vrouw op straat te spotten. En de paar vrouwen die we zien zijn stevig ingepakt en hebben zelfs gaasjes voor de ogen. Erg handig moeten we zeggen want de stad is gewikkeld in een dikke smoglaag,… al zal het daar helaas niet voor bedoeld zijn! Onderweg passeren we veel militaire colonnes. De hoeveelheid zwaarbewapende mannen doen ons denken aan Baluchistan. Gelukkig zwaait ook hier iedereen even enthousiast als we langsrijden.

Aangekomen in Peshawar gaan we een kijkje nemen bij de beroemde Khan Club. Het is de plek waar buitenlanders elkaar ontmoeten en de kamers moeten geweldig zijn. We hopen daar een kamer binnen ons budget te vinden, al zal het even onderhandelen worden. De Khan club ligt in het oude gedeelte van de stad. We worden aangestaard door mannen met enorme baarden. Een beveiligingsbeambte geeft ons een goedkeurend knikje dat we naar binnen mogen. Eenmaal binnen krijgen we te horen dat de Khan Club dicht is.

De eigenaar verteld ons dat hij zojuist de club en het hotel voorgoed gesloten heeft. Na 11 september en de oorlog in Pakistan zijn er geen toeristen meer geweest. Hij was dan ook genoodzaakt de zaak te sluiten. We vragen of het wel veilig is in Peshawar. Hij legt uit dat we ‘s avonds gewoon binnen moeten blijven maar dat het overdag prima te doen is. Op dat moment komen er toevallig twee andere kaaskoppen naar binnenlopen, Dennis en Vicky, op zoek naar westers vertier. We vragen waar ze overnachten en als we horen dat we hippie er veilig kunnen parkeren besluiten we met ze mee te gaan. We zorgen dat we er zijn voordat het donker is en gaan de straat niet meer op. De hele avond spenderen we veilig op het terras op het dak van het hotel! Heerlijk, even een moment om alle sterke reisverhalen te delen! Het is pas laat als we uitgekletst op ons bed neerploffen.