Een moeilijke beslissing

Als we ‘s ochtends in Lanzhou de bus inpakken om naar de volgende bestemming te rijden komen we tot een vervelende ontdekking. Het rek dat achterop onze bus is bevestigd (zodat we twee jerrycans en een reserveband extra konden meenemen) is volledig verbogen. Het rek heeft het al zwaar gehad door de slechte wegen met het continue geklap in gaten dat er iets speling was ontstaan. Waarschijnlijk heeft er vannacht iemand op staan springen want nu is het rek bij aanhechtingspunten zelfs gedeeltelijk afgebroken. Er zitten nog maar twee van de vier schroeven vast waardoor het rek schuin naar beneden hangt. De twee losgekomen schroeven zijn niet meer vast te maken omdat het gedeelte waarin ze bevestigd zijn, volledig is afgebroken.

We kijken of we er nog iets aan kunnen doen maar komen tot de conclusie dat het te gevaarlijk is om het rek te laten hangen. Als de laatste twee schroeven ook loskomen of afbreken en we raken het rek onderweg kwijt dan zijn we echt ver van huis. Dat zou heel gevaarlijk zijn voor mensen die achter ons rijden en we zouden tevens het risico lopen dat het rek de uitlaat zou beschadigen of zelfs volledig zou afbreken. Dus hebben we geen keus en zullen we het rek moeten demonteren. Aangezien het te groot en zwaar is om ergens in de bus te laten, moeten we het gehele rek samen met de twee jerrycans in Lanzhou achterlaten. Heel erg jammer! De reserveband komt achterin te liggen (waardoor Jason helemaal ingebouwd is tussen alle tassen en nu dus ook met zijn benen op het reservewiel moet zitten). Het wordt wat krap achterin.

We rijden richting Ta Er Si, een Tibetaans kloostercomplex vlakbij Xining. Het wordt ook wel ‘Little Tibet’genoemd dus we zijn erg benieuwd. Maar als we eindelijk bij de plaats zijn aangekomen zien we niet meer dan een rommelige stad met veel half afgebroken huizen. Morgen gaan we wel op zoek naar Tibet, het is al bijna donker. We vinden een klein hotelletje en gaan vervolgens voor een snelle maaltijd de stad in. Jason, die het nu al bijna drie weken over ingewanden heeft en aangeeft dat het de specialiteit van deze regio is, mag vanavond het eten bestellen (mits het geen darmen zijn). In plaats van darmen krijgen we soep met koeienmaag voorgeschoteld. Het ziet eruit als soep met tagliatelle, Jason houdt ook nog even vol dat het soep met tagliatelle is maar de soort zuignapjes op de slierten doen anders vermoeden. Helaas smaakt het ook niet als tagliatelle en zit er weer zo’n vreemd, bitter smaakje aan. We eten alle twee braaf een klein bordje en gaan dan vlot over op de kip met groeten. Jason daarentegen weet niet hoe snel hij de enorme bak met soep naar zich toe kan trekken om het vervolgens in vlot tempo naar binnen te slurpen. Hij vindt het heerlijk!

Op de weg terug naar het hotel lopen we toch nog even langs een supermarktje. Op de een of andere manier hebben we een enorme behoefte aan chocolade. Op de kamer eten we ons er ook helemaal klem aan. Soms mag dat, …helemaal na het eten van soep met koeienmaag!