Huwelijksaanzoek

Vrijdag 15-09-03, Michel had bedacht om deze dag om te dopen tot ‘Elles-dag’ en daar werk ik natuurlijk maar wat graag aan mee. We hadden een paar zware dagen achter de rug en hadden afgesproken dat we vandaag even helemaal zouden bijkomen. Dus blijf ik heerlijk op bed liggen als Michel rond 9-en op pad gaat om voor mij een ontbijtje te regelen. De lekkere ontbijtjes zijn hier normaal gesproken ver te zoeken dus is het een aangename afwisseling om een heerlijk broodje met een gebakken eitje op bed te krijgen met daarbij een pakje vruchtensap, wat jam, feta smeerkaas, hagelslag! en Hero jam (beide overblijfselen van ons Holland rantsoen). Het ontbijtje wordt heerlijk onder een palmboom geserveerd (waarin verse dadels hangen). Je dag kan toch niet beter beginnen.

De rest van de dag doen we praktisch niets. We schrijven wat op de kamer, slapen zelfs midden op de dag een uurtje en komen vooral heerlijk bij. Rond 5-en vatten we toch het plan op om naar de zonsondergang te gaan kijken en wel vanuit de verlaten stad van Arg e Bam. ‘ Doe je wat leuks aan’, vraagt Michel aan mij. Doe je wat leuks aan??? Ik heb hier in Iran helaas alleen de keuze uit twee setjes ‘tenten’ en drie verschillende sluiers.. dus wat had je precies in gedachten? Nee, voor de foto’s van de Autoweek die we daar zo gaan maken… jaja! Ik moet zeggen dat ik toch een beetje de kriebels kreeg bij die vraag, helemaal bij de gedachten dat het al een ‘Elles’-dag was. Maar ja, je weet het toch niet zeker dus wuif ik de gedachte maar snel weer weg…

Bam is een groene oase midden in de woestijn van Oost-Iran en de verlaten stad ligt daar net buiten. Michel was er al eerder geweest (twee jaar geleden en wat ik toen nog niet wist ook diezelfde ochtend) en kon niet wachten om dit modderstenen stadje aan mij te laten zien. Dus drentelen we heerlijk richting de citadel. Michel had het plan opgevat om naar het hoogste punt van het stadje te klimmen om daar in alle rust naar de zonsondergang te kijken. En daar begon het dan: Onze relatie is gebaseerd op liefde, romantiek en vertrouwen … en dat soort lieve teksten. Hoe lang hebben we eigenlijk wat? Nou volgens mij 1 jaar, 11 maanden en 1 dag! ‘Dat moet wat zeggen’, zegt Michel en zakt door zijn knieën. ‘Ik had je de afgelopen twee jaar eigenlijk bijna iedere dag willen vragen, maar wilde een speciaal moment afwachten. Ja, hoe vraag je het eigenlijk,’ brabbelt hij er nog uit maar dan komt het hoge woord er toch echt uit: ‘Wil je met me trouwen’. De tranen rollen over mijn wangen. Ja.. tuurlijk! Heel graag!!! Dan tovert Michel een klein flesje champagne (Moet e Chandon, gekocht in Frankrijk en eigenlijk bestemd voor Peking) uit zijn tas. Meegesmokkeld in zijn tas, moet ik erbij zetten, want alcohol drinken is hier natuurlijk zo illegaal als maar kan. In dit geval vinden we dat we nu wel een uitzondering mogen maken. Dus uit twee verschillende plastic glaasjes proosten we samen op onze toekomst. Michel had ‘s ochtends geregeld dat de poortwachter de poort van het verlaten stadje iets later zou sluiten dan normaal. We kunnen dus nog even in alle rust nagenieten. We zien alle lichtjes van Bam aangaan terwijl het avondgebed van de imam over de stad galmt. Een onvergetelijk moment!

Omdat je in Iran in de restaurantjes niet veel meer kunt vinden dan hele saaie Kebab had Michel aan de eigenaar (Akbar) van ons hostel gevraagd wat de mogelijkheden waren voor het maken/regelen van een lekker maaltje. Toen Akbar begreep dat het hier om een huwelijksaanzoek ging, nodigde hij Michel meteen uit voor een gezellig feestmaal met zijn familie. Dus na het aanzoek rijden we met Akbar mee naar zijn huis.

We mogen even naar huis bellen en ik kon natuurlijk ook niet langer wachten om het aan paps en mams te vertellen. Ze hadden het er net 3 minuten daarvoor over gehad. Dat is lachen.

De moeder des huize heeft uitgebreid gekookt. Een enorm kleed wordt uitgespreid over het Perzische tapijtje en met alle dochters en nog wat kennissen erbij smikkelen we heerlijk op de grond van alle lekkernijen. Heerlijke saffraanrijst, gebakken kip, yoghurt met mint, salades, gebakken groenten, gebakken aardappelsliertjes, verse dadels etc. Als toetje heeft Michel een enorme chocoladetaart geregeld die met sterretjes wordt versierd. De dames maken een hard, hoog joelgeluidje en de mannen klappen heel hard. De stemming zit er zo goed in dat we aan het eind van de avond staan te dansen in de woonkamer. Dit is een dag om echt nooit meer te vergeten!

We kletsen nog lekker na onder de sterren, in de patio van het hostel.