Voedselvergifteging deel 2

We worden rond negenen wakker en voelen ons nog steeds beroerd. Michel¡¯s maag is wel wat rustiger (en leeg). Hij neemt wat Gastrolyte (ORS), een mengsel van rijst, zou en suiker om zich wat minder slap te voelen nadat hij veel vocht is kwijtgeraakt. Elles die alle kippetjes nog in haar lijf heeft zitten voelt zich helaas nog niet lekker maar is wel sterk genoeg om het volgende stuk te rijden. We rijden de stad uit en hopen op een goed stuk weg. Het vervelende aan rijden in China is dat we 90% van de tijd uit een stad wegrijden met een goed stuk weg. Lekker doorrijduhhhh, denken we dan!!! Maar vaak verandert de weg al binnen een paar kilometer in een weg met verraderlijke hobbels ( waar je echt hard voor op je rem moet om Jason niet tegen het dak te lanceren) om uiteindelijk op een soort dirt-track uit te komen. Heel leuk als je met een 4wd rondscheurt. Jammer als je et in een oldtimertje doet.

En overal moet je tol betalen. Onder de 10 yuan (ongeveer 1,00 eur) wordt het enorm afzien. Boven de 50 yuan is het doorblazen. We zijn tot nu toe vooral wegen tegengekomen van 5 tot 10 Yuan¡­.

Elles rijdt het hele eind naar de volgende stad. Michel probeert nog wat toe te voegen door fanatiek kaart te lezen maar voelt zich vooral erg slap en misselijk. We rijden richting Pingliang, een plaats met wat mooie tempels in de bergen, en komen aan het eind van de middag aan. Alle goedkope hotelletjes blijken ge-upgraded te zijn dus blijft er weinig keuze over. Op dit moment begint ook Elles te piepen dat ze wel heel snel een w.c. moet zien omdat het anders misgaat. Dus checken we snel in en rennen met de spullen naar de kamer. Elles spendeert de rest van de middag en de avond op de plee. Shit!

Een ding.. ons zie je NOOIT meer bij KFC. Dat is wel het laatste waar we deze expeditie op kapot willen laten lopen. Gelukkig hebben we goede medicijnen bij ons en kunnen we even los gaan op de ORS dus dat komt wel weer goed maar voor ons geen kippenburgertjes meer. Kom maar op met de noodles.