Een topdag in Dunhuang
Als wij aan zandduinen denken dan denken we meteen aan Afrika en de Sahara. Het tweede waar we aan denken is de extreme woestijnhitte. Waar we even niet over hadden nagedacht is dat dit soort enorme zandduinen ook in West China te vinden zijn maar dat het daar in de woestijn rond dit seizoen ongelofelijk koud kan zijn. Of nog beter¡ Het is zou koud dat we niet weten waar we het moeten zoeken (op Yahoo.com staat vermeld dat het -7 is met een gevoelstemperatuur van -11). Alle lagen NorthFace over elkaar aan helpt enorm, lekker rennen door de woestijn doet het ook goed. Dus tijd om richting de zandduinen van Dunhuang te gaan.
En het is prachtig!
Omdat het zo koud is en iedereen het niet in zijn kop haalt om naar buiten te gaan is er helemaal niemand in het gebied. Heerlijk rustig dus. We lopen wat rond met z¡¯n drieën (het moet even gezegd worden: we moesten een dag of wat aan elkaar wennen maar Jason is een erg leuke gids! We lachen wat af!!!) en beklimmen een van de hoge zandduinen. Een steile heuvel van prachtig licht zand waar een soort primitief trapsysteem tegenaan is gelegd. Het is best een pittige klim en door de harde wind worden we bijna van de heuvel afgeblazen. En natuurlijk volledig gezandstraald of geschubd (zoals Elles het noemt). Eenmaal bovenop de duin hebben we een prachtig uitzicht. Tot aan de horizon zijn zandduinen te zien en door de wind hebben de meeste duinen van die prachtige scherpe (S-vormige) kammen. Het is echt fantastisch!
Een kleine toeristische attractie kunnen we niet aan ons voorbij laten gaan. Om weer naar beneden te komen hebben ze een soort houten surfplakjes gemaakt. Voor een kleine bijdrage (in China zijn eigenlijk alleen de flauwe kopjes thee gratis, voor de rest moet je werkelijk voor alles betalen) mogen we zo¡¯n plankje mee naar beneden nemen. Maar het werkt niet echt. Ondanks de te steile helling glijden we op de plankjes steeds niet verder dan een paar meter naar beneden. Dat kan beter¡ denken we. Dus laten we de plankjes voor wat het is en proberen we vervolgens naar beneden te rennen. Met enorme sprongen en tot onze knieen in het zand rennen en glijden we naar beneden. Michel gaat zo hard dat hij op het eind niet meer kan stoppen en met een enorme crash in het zand terechtkomt. Gaaaf¡ roept hij!
Terug in het dorpje stoppen we even snel om een soepje te eten (om weer wat op temperatuur te komen) en rijden daarna door naar de Mogao grotten. Deze grotten zijn zo¡¯n 1500 jaar oud en worden ook wel de Duizend Boeddha grotten genoemd. Aangezien we al meer Duizend Boeddha grotten hebben gezien en we die tot nu toe niet erg bijzonder vonden hadden we eigenlijk niet veel zin om te gaan. Maar Jason is niet te stoppen. Hij moet en zal deze grotten bekijken. Dus besluiten we met hem mee te gaan en toch maar even een kijkje te nemen. Als we bij de ingang een pittige prijs moeten betalen van 80 Yuan per persoon (ongeveer 8 euro pp) vragen we of de grotten misschien zijn voorzien voorzien van centrale verwarming. Wij kunnen wel wat warmte gebruiken. De dame achter de kassa kan er niet om lachen. We krijgen een gids mee en kunnen op pad. In inderdaad geen centrale verwarming maar in plaats daarvan krijgen we echt prachtige grotten te zien. Stuk voor stuk zijn de kleine grotten volledig beschilderd met meer dan duizend boeddha¡¯s en krijgen we honderden jaren oude boeddha beelden te zien. Hoogtepunt is toch wel de grot waar een boeddha¡¯s in is gebouwd van 34,5 meter hoog (volledig in de grot uit het steen van de berg gehakt) en de grot met een liggende Boeddha van 26 meter lengte. Het is ontzettend mooi!
Erg onder de indruk en blij dat we toch nog zijn gegaan verlaten we de Mogao grotten.
Wat een top dag!