Slapen in het park

OK.. een klein Chinees katertje dan. We hebben om half negen met onze gids afgesproken om door te spreken wat we die dag gaan doen, dus moeten we helaas op tijd uit bed. Het valt niet mee. Jason laat ons gelukkig erg vrij. Zodra we hebben doorgesproken wat de planning van die dag wordt en er komt geen autorijden aan te pas laat hij ons onze eigen weg gaan. Mooi!

We gaan naar het internetcafe waar we met Ward, een Belgische jongen, hebben afgesproken. Hij heeft ons gevraagd mee te gaan naar de Shipton¡¯s Arch. Dit moet de grootste natuurlijke stenen boog zijn die pas sinds 2000 weer is herontdekt. Hij heeft voor de dag erna een 4wd geregeld en de vraag is of we met hem meegaan. Nadat we op www.nationalgeographic.com meer informatie hebben gevonden en het er erg gaaf uitziet hebben we besloten mee te gaan. Nu alleen nog even doorgeven aan Ward. Na een half uurtje te hebben gewacht geven we het op. We laten een briefje achter met de tekst Ward, we willen heel graag mee! en lopen de stad in. Na een half uur over een etensmarkt te hebben geslenterd en te hebben genoten van alle kokskunsten (zonder ook maar iets gegeten te hebben) lopen we weer verder. We zijn op zoek naar een postkantoor. Aangezien we waarschijnlijk verkeerd zijn gelopen spreken we een van de duizenden mensen op straat aan. Deze man wijst niet alleen de weg. Hij weet ons ook te vertellen dat Ward het berichtje in het internetcafe heeft ontvangen en dat hij daar weer weg is. Hmmm,¡­, heel vreemd. Hoe weet die man van ons, de afspraak met Ward en het briefje¡­

Nadat we bij het postkantoor zijn geweest lopen we door richting een park midden in de stad. We zijn nog zo moe dat we binnen no time op een bankje in slaap vallen. Een klein uurtje later worden we pas wakker. Heerlijk, even bijkomen. Wanneer we weer richting hotel willen komen we langs een openlucht podium waar wat kinderen optreden. Verschillende verenigingen laten zien wat ze de kinderen hebben geleerd in de afgelopen zoveel maanden. Het zijn vooral de kleintjes die indruk maken. Een groepje doet een acrobatisch dansje. Zonder moeite slaan ze hun benen in de nek en maken ze een koprol achterover zonder handen en door direct op de borst te landen. Daarna is er ook nog een karate klasje. Kindertjes van ongeveer vijf jaar oud springen exact tegelijk in alle karatestanden. Heel gaaf om te zien.

Aan het eind van de middag gaan we nog naar het oude gedeelte van de stad. We kijken onze ogen uit. Het is alsof we teruggaan in de tijd. Alle oude ambachten worden daar nog uitgevoerd. Er worden prachtige dingen uit hout gemaakt en er is een gedeelte waar ze met de hand gereedschap maken. Maar het meest indruk maken de bonten mutsjes. Even voor de duidelijkheid¡­ we keuren het echt niet goed¡­ maar hier vind je alle bijna uitgestorven diersoorten in mutsvorm. Met de hand worden de glanzende vachtjes omgezet tot mutsen en hoedjes. Michel krijgt een lynx op zijn kop. Het beestje blijkt niet meer dan 30 euro op deze markt waard te zijn. We vragen nog even waar deze vandaan komt. Nou.., het beessie blijkt gewoon voor de vacht doorgeschoten te zijn. En wij dachten toch echt dat de lynx tot de bedreigde diersoorten hoorde¡­

¡¯s Avonds maken we het niet laat. Morgen gaan we naar Shipton¡¯s Arch. Daar willen we lekker fit voor zijn!