Het meesterwerk van India
Treinstations in India zijn erg chaotisch. Mensen slapen, eten, bedelen, poepen en plassen op de perrons of verkopen nutteloze dingen als plastic nep mobiele telefoontjes met irritante ringtones. De stations zijn een wereld apart en je kunt er dan ook uren zitten en om je heen te kijken naar alles wat er gebeurt. Dat doen we dan ook. Je moet er niet van opkijken als ook hier weer koeien zijn te vinden. En inderdaad, na een paar minuten spotten we de eerste gezellige viervoeter op het perron. Rustig en volgenoegen sabbelt hij aan wat bagage en vervolgt dan zijn route verder langs de trein.
Onze trein vertrekt op tijd (de wonderen zijn de wereld nog niet uit…) en binnen een paar minuten zijn we helemaal gesetteld in onze slaapcabine. We zijn moe van alle indrukken van Varanasi en het bezoek aan SOS-Kinderdorpen en vallen binnen een paar minuten in slaap.
Als we ‘s ochtends in Agra aankomen, na een vermoeiende rit van 16 uur hobbelen, snellen we ons snel richting Hippie. We hebben het toch wel raar gevonden om de bus zo achter te laten in Agra en hoopten toch dat we hem in dezelfde staat zouden terugvinden als waarin we hem hadden achtergelaten. We hadden bedacht om de bus op de parkeerplaats te parkeren van een 5 sterren hotel en de portier te vragen een oogje in het zeil te houden. De portier voelde zich blijkbaar vereerd want hij had zijn taak zeer serieus genomen. Zodra we bij de voordeur staan, komt de portier aangesneld om verslag uit te brengen. Met een grote glimlach verteld hij ons dat er niemand in de buurt van de bus is geweest. Mooi zo!
‘s Middags komt het er dan eindelijk van. Omdat de regen, de vorige keer in Agra, met bakken uit de hemel kwam zetten hadden we besloten de Taj Mahal voor onze terugkomst na Varanasi te bewaren. Gelukkig is het vandaag prachtig weer en is het dus een perfect dag om deze wereldberoemde liefdes graftombe te gaan bezoeken. We beginnen eerst bij het Agra Fort. Een groot rood fort (ooit een militaire basis, daarna een paleis en tot slot een gevangenis) aan de overkant van de Taj Mahal. Sjah Jahan, de bouwer van de Taj Mahal is hier door zijn zoon gevangen genomen net nadat de Sjah klaar was met het bouwen van de Taj en er zijn vrouw had begraven. Het trieste van dit liefdesgebouw is dus dat Sjah zijn vrouw nooit meer heeft kunnen bezoeken. Hij kon haar graf alleen vanaf afstand bekijken vanuit het fort.
In het fort worden we belaagd door groepen Indiase mannen die met ons op de foto willen. We poseren als echte celebraties, met overal om ons heen flitsende camera’s en opgewonden Indiers. We vragen ons af wat ze met deze foto’s doen. Aan iedereen vertellen dat ze vrienden hebben in Nederland (wat iedere taxi/riksja man inderdaad doet). Of zouden we ondertussen al op ‘StarNews’ zijn geweest!
Na het fort is het tijd voor de Taj Mahal. Als we aankomen worden we weer belaagd, deze keer door jongens die ons vanalles en nog wat willen aansmeren. Ansichtkaarten, gidsen, de meest lelijke beelden en zwepen. Wat moeten we in godsnaam met zo’n foeilelijke zweep??? Als Michel probeert uit te beelden wat je er zoal mee kunt doen en begint met Indiana Jones taferelen en eindigt met wat ‘andere’ bewegingen schudden we ze ineens heel gemakkelijk van ons af. Aha.. zou dat de techniek zijn om van hardnekkige verkopers af te komen. Gewoon heel raar doen, dan weten ze niet wat ze met je aanmoeten. Als we nog net voor de ingang even een drankje kopen om wat af te koelen ontmoeten we een heel aardig stel uit Nederland. Altijd leuk om weer wat andere kaaskoppen tegen te komen. We drinken even wat en vertellen alle vier onze sterkste India verhalen. Een vriend van hem blijkt voor SBS Hart van NL te werken. Wat een toeval!
De Taj Mahal is echt een meesterlijk bouwwerk. Het gehele complex is symmetrisch opgebouwd. De kleur van het witte marmer verandert, als de zon ondergaat langzaam van wit naar een beetje paars naar rood. Het is echt adembenemend mooi. De reflectie in het water van de fontein maakt het plaatje compleet. Een perfecte manier om weer een mooie dag af te sluiten!