Bezoekje aan een Indiase dokter..

Eigenlijk hebben alle reizigers die voor langere tijd in India zitten wel ergens last van. De meeste hebben dramatische buikklachten. Wij hebben, na alle twee eenmaal op de w.c. te hebben gezeten (afkloppen…) weinig te klagen. Daarnaast lopen er de nodige reizigers met oog-, of oorinfecties. India is gewoon smerig dus daar kun je erg weinig tegen beginnen. Helaas was het nu ook mijn beurt om naar de dokter te gaan. Na al een tijdje een raar gevoel in mijn linkeroor te hebben en Michel na een zaklamp-onderzoekje had aangegeven witte stipjes te zien, vind ik het tijd om richting de dokter te gaan. Ik kan gewoon eerlijk toegeven dat ik wat drempelvrees heb om in dit land richting het ziekenhuis te gaan. Je hoort altijd van die akelig smerige verhalen…

In Rishikesh waren we al even een apotheek ingelopen. Nadat we met de apotheker hadden doorgesproken wat de klachten waren: ‘Pain ear, white spots..’ hadden we al wat oordruppels meegekregen. Gewoon gratis. Zo werkt het daar. Maar de pijn blijft aanhouden en na het gebruik van de druppels heb ik niet het gevoel dat mijn oor er echt op vooruitgaat. Dus kan ik het niet langer uitstellen en moet ik echt in een ziekenhuisbezoekje gaan geloven. Onderweg naar Agra zien we een groot ziekenhuis. Even diep ademhalen, niets aanraken en zo snel mogelijk weg zien te komen. 1,2,3 daar gaan we….

Maar het valt echt 200% mee. Het ziekenhuis dat we hebben uitgezocht staat er volgens ons nog niet langer dan een half jaar. Het is prachtig van binnen en nog belangrijker.. de ontsmettingsmiddelen prikkelen de neus dus het blijkt gewoon erg schoon te zijn. De doktoren spreken Engels, zijn negen van de tien in de westerse wereld opgeleid. Er valt eigenlijk niets negatiefs over te zeggen.

Aangezien we op een raar tijdstip en zonder afspraak binnen zijn komen lopen (en ze volgens mij vereerd zijn blanken in hun ziekenhuis te ontvangen) mogen we meteen doorlopen naar de eerste hulp. In wederom een erg schone ruimte, deze keer helaas met de nodige gorgelende en bloedende mensen, mag ik plaatsnemen op een van de bedden. Het woord privacy kennen ze hier niet dus iedereen kan van elkaar meegenieten. Met dezelfde techniek als die van Michel , namelijk met behulp van een enorme zaklamp (type Blokker EUR 1,95), wordt mijn oor grondig geïnspecteerd. De ontsteking zit waarschijnlijk erg diep want met deze zaklamptecniek kan hij de ontsteking niet zien zitten. Gezien mijn klachten raadt de dokter aan een klein penicilline kuurtje te nemen. We moeten even wachten op het recept. In de tussentijd worden op mijn bed de potjes met ontlasting van de buurman uitgestald. Met behulp van een multiple choise vragenlijst wordt zijn diagnose vastgesteld. Onze diagnose van zijn ontlasting..: ziet er niet fris uit! Volgens mij is hij ziek…

10 minuten later en slechts 3.99 euro armer staan we met de medicijnen weer op straat. Zo dat valt even mee. Maar morgen misschien toch nog even voor een second opinion. Deze keer maar gewoon bij de keel-, neus en oorarts.