Hoogte test!

We sliepen om twee redenen niet lekker. Elles kreeg het geweldige bericht dat haar broer vader was geworden en zij dus Tante! We waren dan ook allebei door het dolle heen! Ik kon daarnaast niet lekker slapen omdat ik het gevoel had dat rijden naar Leh niet verstandig zou zijn. Ik had het gevoel dat ik iets over het hoofd zag en mijn hersens draaide overuren. We hadden een rammelend geluid gehoord gedurende de rit naar Manali. We dachten toen dat het de jerrycans waren maar ik vermoedde nu wat anders. Dan was er ook nog de handrem die aangedraaid moest worden. Toen we eindelijk in slaap begonnen te vallen, startte een mug de aanval en hield ons ook nog een tijdje bezig.

We sliepen dwars door ons alarm heen en werden twee uur later wakker, rond een uurtje of negen. Te laat om aan de rit naar Leh te beginnen, als je het in twee dagen wilt rijden. We inspecteerden de auto van voor naar achter en zagen wat de oorzaak van het rammelende geluid was. Een achterveer mistte een stootrubber waardoor de carrosserie een klap kreeg, elke keer als we door een gat in de weg reden. Gelukkig hadden we een oud reserverubber bij ons en installeerden deze. We stelden de handrem en reden daarna Manali in voor de laatste informatie over de weg naar Leh.

We vroegen het aan meerdere organisaties en kregen te horen dat het veel geregend had in het gebied en dat er stukken waren waar je een rivier moest oversteken. Dit zou alleen in de morgen kunnen omdat er in de middag nog eens smeltwater van de gletsjers bijkomt en het voor ons busje niet mogelijk zou zijn. Verder hoorden we dat er meerdere landslides waren geweest en dat grote stukken in slechte conditie waren. Was het het waard vroegen we ons af. We konden de auto namelijk beschadigen. Aangezien we nog geen Volkswagen hadden gezien en we ons afvroegen of reserveonderdelen te krijgen waren was de beslissing moeilijk. In Pakistan hebben ze wel onderdelen en dus besloten we de Himalaya daar uitgebreid te gaan bekijken en dus niet naar Leh te rijden. Jammer maar waar.

Wel besloten we de bus te testen op het rijden op grote hoogte door naar de Rohtang Pass (3975) te rijden, zo’n 50 kilometer van Manali. Dit is de weg naar Leh maar dan het gedeelte dat in goede staat is en zonder rivieren. ‘Hippie’ deed haar werk goed en zonder veel moeite reden we de wolken in. Alleen stationair draaien, daar had hippie wat moeite mee door de ijle lucht. Vlak voor de top werden we getrakteerd op een hagelbuitje. We aten even wat. Het rijden ging perfect en de uitzichten waren, als de wolken verdwenen, schitterend. We passeerden de top en reden nog een klein stukje verder. Daar genoten we van het uitzicht en twijfelden of we door moesten rijden. Maar omdat we geen extra benzine hadden meegenomen bleven we lekker zitten. Toen opeens een enorme regenboog verscheen wisten we het zeker. Wij komen terug!! Het is echt prachtig hier!!!