Rijden in Teheran

Hier volgt een vertaling uit de Lonely Planet gids;

Van de vele, vele auto’s in Iran, zijn de meeste geregistreerd in Teheran en het lijkt wel of ze zich te allen tijde allemaal samen op de weg (of het trottoir) bevinden. Het is moeilijk de kans op een verkeersongeluk te onderschatten in deze verkeersnachtmerrie.

We hadden dit gedeelte gelukkig nog niet gelezen toen we Teheran binnenreden maar waren voorbereid op het ergste. We werken perfect samen als het erop aankomt en gebruiken dan termen als ‘ik heb je ogen nodig’ om de dode hoek in de gaten te houden. Waar je ook rijdt in Teheran, op elk moment kan er een auto, vrachtwagen, brommer of motor zonder dat je het verwacht in je dode hoek kruipen. Ja, het verkeer was een nachtmerrie toen we de stad inreden. 5 Rijen auto’s (natuurlijk weer op drie banen) die zich een weg naar het centrum wilden banen. Het idee om in een rij voor een stoplicht te wachten of op je eigen rijbaan te blijven bestaat niet. Alleen als er op fluitafstand een politieagent bij een verkeerslicht staat (en dan het liefst op iedere hoek), bestaat er de kans dat de automobilisten het stopsein opvolgen. We reden op de meest linkerbaan in een grote file de stad in toen een automobilist besloot dat hij ons in moest halen en dus het tegenliggende verkeer begon te trotseren. Het recht van de sterkste geldt hier nog echt dus toen hij naast ons reed en een grote auto met hoge snelheid op de man kwam afgereden en moest hij uitwijken naar, …je raadt het al, ons plekkie. Het enige wat we konden doen was snel ons knipperlicht aan, Elles een arm uit het raam, het stuur omgooien en drukken maar. Dit hielp want alle andere auto’s begonnen te bewegen en ons plekkie was net op tijd vrij. Het is gestoord maar zo werkt het hier. Gewoon je een weg door het verkeer ‘duwen’, zoals we het noemen. Vervolgens reden twee motorrijders met volle snelheid tegen het verkeer in en besloten langs ons te kunnen (op diezelfde weg waar we al met vijf rijen dik reden). We stonden naast een stenen vangrail van een halve meter hoog en geloof ons, ze hadden nog maar tien centimeter over. Michel moest snel zijn arm naar binnen trekken voor het fout ging. Wat een %^#$&(%$#@(

We vonden een klein hosteltje (het Mashaad hostel op Amir Kabir Street) en werden aangeraden om ‘hippie’ te parkeren op een bewaakte parkeerplaats in diezelfde straat. 24 uur per dag beveiligd, een prettig gevoel. We zijn er achter gekomen dat de straten een stukje rustiger zijn na 11 uur ’s avonds en voor 7 uur ‘smorgens. We zullen dan ook zeker tussen die tijd proberen de stad te verlaten als we de visa’s voor Pakistan en India hebben weten te bemachtigen.