Iran

Gestrand in Teheran

Toen we deze trip aan het plannen waren wisten we nog niet precies welke route we konden nemen. DE oorlog van Irak en de nasleep daarvan maakte het natuurlijk onzeker of het mogelijk zou zijn om door Iran, Pakistan en India te rijden. Daarnaast is het ook nog eens zo dat wanneer je een visum aanvraagt in Nederland, je binnen 3 maanden in het land van bestemming moet zijn. Dus waren we genoodzaakt om de visa tijdens de reis te regelen. In Turkije hadden we van andere reizigers begrepen dat het vrij kansloos is om in Pakistan en visum voor India te regelen. Twee Hollanders die we tegenkwamen in Turkije hadden 3 weken in Islamabad moeten wachten op die ene stempel. En dan kun je je een betere plek bedenken om daarop te moeten wachten dan Pakistan. Al is het in Teheran ook geen feestje. Deze meest vervuilde smogstad die we tot nu toe zijn tegengekomen is ook niet de meest plezierige plek om lang te blijven. Dus gingen we lekker vroeg richting de Nederlandse Ambassade om daar een aanbevelingsbrief te halen (wat neerkomt op 36 euro betalen en de ambassade weer verlaten met een briefje waarin ze je een goede reis wensen en hopen dat de andere ambassades onze toelaten in hun land…). In totaal zijn we een week bezig met de beide visa. Pakistan duurt 2 dagen, India 5. Alleen gaat de klok helaas pas lopen als de paspoorten in hun bezit zijn. Dus eerst Pakistan, dan India. We hopen stiekem dat India het iets sneller kan regelen. Duimen, want de drukte en de smog begint ons al redelijk op de zenuwen te werken.

‘sAvonds even lekker ouderwets via een vaste lijn naar huis gebeld om door te geven dat alles goed gaat. Altijd weer leuk om even te bellen, zeker vanuit zo’n oud callcenter.