Mummie liefde

Zoals we al eerder schreven is 90 procent van de internetcaf¨¦¡¯s in China bestemd voor het spelen van computerspelletjes en hebben de computers geen floppydrive om het verspreiden van virussen via floppies te voorkomen. Dus daar lopen we dan door Turpan. Niemand spreekt Engels dus het is moeilijk om de weg te vinden. We worden al aardig goed in het uitbeelden/tekenen/uitleggen wat we precies willen. Als een soort hints-fanaten beelden we de computer inclusief floppydrive uit. En het werkt. Tenminste.. we komen bij een volgend internetcaf¨¦ uit. Helaas blijkt onze uitbeeldingsfantasie van de floppydrive niet goed genoeg want ook hier hebben ze alleen computers om te gamen. Tegen middennacht geven we het op en lopen we terug naar het hotel.

Op de kamer spotten we een kakkerlak. Op zich iets vrij normaals in deze Aziatische wereld. Maar als we de eerste van kant hebben gemaakt en ons oog valt op de volgende, en de volgende, en de volgende, lopen de rillingen over ons lijf. Getver..! De kamer blijkt naast ons bewoond te worden door honderden kakkerlakken in alle soorten en maten. Om te voorkomen dat ze stiekem in onze tassen verdwijnen, brengt Michel alle bagage naar de bus om daarna eens rustig op inspectie uit te kunnen gaan. Tegen de tijd dat hij terug is heeft Elles al meer dan 20 stuks gedood. Ja, we weten dat je ze niet mag doden omdat de eitjes dan vrijkomen.. maar wat moeten we dan. We besluiten het harden aan te pakken en halen een van de dames van het hotel erbij. Met een papieren zakdoek vol onder handen genomen exemplaren (de grootste spartelt nog met zijn pootjes) lopen we naar de receptie. Please, can you help us. De dames kijken alsof er niets aan de hand is. Ze doen helemaal niets hoor. Krijgen we nog te horen.

Met een enorme fles vol anti kakkerlakkenspray lopen we met zijn drieën richting de kamer. Vrij oppervlakkig worden de hoeken van de kamer ingespoten en voor we het weten wordt de kamerdeur weer dichtgetrokken en krijgen wij te horen dat we daar het komende half uur het beste weg kunnen blijven vanwege de giftige dampen. Dus daar zitten we dan, flink na twaalven, op de tweede verdieping van ons hotelletje. Het is te koud en onbehagelijk om in de bus te slapen maar we staan bijna op het punt om die kant op te gaan. Of.. zullen we gewoon naar een andere kamer vragen. We hebben onszelf al aangepraat dat het op iedere kamer wel net zo erg zal zijn maar vinden het het vragen waard.

Er moet uiteraard even naar de manager gebeld worden maar iedereen werkt bijzonder goed mee (vrij opvallend want in China komt het woord klanttevredenheid niet in de woordenboeken voor). En jawel, we krijgen een andere kamer.

We slapen alsnog voor geen meter en worden alle twee meerdere keren wakker in de veronderstelling dat we door het kakkerlakkenleger worden aangevallen. We weten uiteindelijk maar twee van die akelige beestjes te vinden, dus de schade valt mee. Na een paar happen brood met pindakaas vertrekken we richting de volgende verlaten stad. De stad (Goachang Ruins) is minder gedetailleerd dan de Jiaohe ruïnes maar veel uitgestrekter. Het zijn de ruïnes van de hoofdstad van de Uygur bevolking en stammen af uit de 7e eeuw. Je kunt er uren rondwandelen. Dan gaan we naar de Astana graftombes. In de eerste tombe liggen zowaar twee zeer goed bewaarde mummies. Heel apart om daar zo met je neus bovenop te staan (de ruimte is benauwend klein). Ze zijn zo goed bewaard gebleven dat zelf de gezichtsuitdrukkingen nog zichtbaar zijn. Michel ziet meteen dat de ene mummie een man is omdat zijn slurfje er nog ietwat opgedroogd bij hangt.

Jason (die in iedere vrouw iets moois denkt te zien) heeft meer oog voor de vrouwelijke mummie. ¡®She must have been very pretty¡¯, zegt hij doodserieus. Pardon.. Jason, hebben we het over hetzelfde lijk? Wij vonden haar vooral ¡®Pretty awful¡¯. Jason gaat nog even door met zijn theorie. Nee kijk maar, zegt hij. Ze heeft hele lange benen en was vast een mooie lange en slanke vrouw.. Die Jason!

Aan het eind van de middag bezoeken we de Emin Ta moskee. Mooi design en nog niet omgetoverd tot een toeristische attractie dus nog steeds de moeite waard. Dit was wel weer genoeg cultuur voor vandaag. Op naar het hotel, even wat eten en na het schrijven lekker vroeg naar bed!