Surfavontuur met de bus

Na een goede nachtrust reden we snel weg uit Antalya. De kustroute naar het oosten zou prachtig moeten zijn dus volgden we het water richting Kiskalesi. Kiskalesi is een klein badplaatsje met een fort op 150 meter voor de kust. De weg was redelijk maar erg kronkelig omdat het een kust route was, waardoor we een gemiddelde snelheid van 40 km per uur haalden. We werden van links naar rechts geschud en moesten ons goed concentreren op de smalle weg. Halverwege onze route was het even schrikken. We reden een berg af met zo’n 70 km per uur en zagen opeens een enorme plas water op de weg liggen. (in Turkije staan in sommige gebieden enorme ‘auto-douches’ langs de kant van de weg waar auto’s onderdoor kunnen rijden om het vele stof kwijt te raken. Prima als het water gewoon wegstroomt, niet echt prettig als het op de weg blijft staan). We hadden maar een fractie van een seconde om te beslissen; remmen en in de slip raken of rechtdoor blijven rijden en hopen dat het geen extreem diepe plas is.

We besloten het laatste en terwijl we ons schrap zetten, klapten we op het water. De golf die ontstond was bijna net zo hoog als de bus. Gelukkig deden de Pirelli bandjes hun werk perfect. Met minimale aquaplanning surften we over de plas en bleven we godzijdank rechtdoor rijden. 50 meter verderop stopten we even om bij te komen. Tot onze spijt zagen we dat de in Griekenland aangeschafte olietemperatuurmeter het begeven had. Balen! We controleerden de auto en merkten dat ook de kleine koplampjes het niet meer deden. Een carrière als surfer was dus helaas niet weggelegd voor ons busje.

We reden door en hoopten vrij te zijn van avontuur. Maar minder was waar. Overal en dan ook overal in Turkije vind je benzinestations. Soms wel om de twee of drie kilometer. Maar dat was helaas niet het geval op de kustweg van Antalya naar Kiskalesi. De meter daalde en daalde en bereikte op een gegeven moment het reservegebied. Ja, we hebben twee reservetanks achterop voor dit soort situaties maar die hadden we leeg gelaten omdat er toch zoveel tankstations zijn. Dom! We besloten zo zuinig mogelijk te rijden en de auto zo veel mogelijk uit te laten rollen. Dit laatste durfden we ook weer niet te hard vanwege ons surf avontuur… Kortom.. stress in de auto!

Gelukkig zagen we twee Nederlanders achter ons rijden. We stopten even en Ramazan en Mirsala besloten achter ons aan te rijden voor het geval we geen tankstation zouden vinden. De meter zakte verder tot hij bijna het nulpunt raakte. En dan zit je best wel even te stressen. Na een half uur staren naar het wijzertje in het rood kwamen we gelukkig bij een tankstationnetje uit. We bleken nog minder dan een liter in de tank te hebben…!