Soap!

Vandaag is het er dan eindelijk van gekomen. Ik, Elles, ben naar een echte Turkse Hamam geweest om een ochtendje heerlijk te badderen. Aangezien ik toch een beetje drempelvrees had was ik gisteren al even met Michel en een Engelssprekende Turk gaan informeren hoe het daarbinnen precies in z’n werk zou gaan. Vandaag heb ik het dan eindelijk aangedurfd en ben in m’n eentje richting het vrouwenbadhuis gegaan. Het aardige dametje dat ons de dag ervoor te woord had gestaan springt een gat in de lucht op het moment dat ik de Hamam binnenkom zetten. Spontaan kreeg ik twee smakkers op m’n wangen. Ik vroeg me even af waar dit gelukssprongetje vandaan kwam. Had ik toch iets meer moeten afdingen (al waren het maar een paar piekies), of zou ze het gewoon een leuke afwisseling vinden om een buitenlandse vrouw in haar badhuis te mogen verwelkomen.

Ik heb alleen een handdoek bij me en ben helaas de shampoo, zeep etc. vergeten. Gelukkig biedt een Turks vrouwtje aan dat ik van haar spullen gebruik mag maken. Okay, maar wat nu. Ik sta hier in een badhuis zonder Engels sprekende mensen en heb geen flauw idee wat de bedoeling is. Gelukkig is het ontvangstdametje lekker theatraal ingesteld en legt ze al gebarend uit wat de bedoeling is. Ik mag m’n onderbroek aanhouden, de rest moet uit. Een beetje onwennig loop ik zo de badruimte in. Het is een ronde hoge ruimte met langs de gehele wand een lage stenen rand waar je op kunt zitten. Om de meter staat een diepe stenen wasbak waarboven vanuit oude kraantjes constant warm water stroomt. Het is een heerlijk warme en vochtige ruimte. Ik mag plaatsnemen bij het vrouwtje met de douchespullen. Een paar oude dames kijken me wat verstoord aan alsof ik ze onderbreek in hun ritueel. De jongere dametjes hoor ik stiekem giechelen. Ik kijk de bad taferelen af en begin net als de andere dames warm water met een diepe kom over mijn hoofd te gooien. Het ontvangstdametje had mij gevraagd ‘sochtends te komen omdat het dan lekker rustig zou zijn maar in tegenstelling tot de rustige middag ervoor (toen er twee dames aan het badderen waren) stroomt het nu helemaal vol. Mijn kant van de ronde ruimte blijft verdacht leeg. Ik weet niet of het komt omdat ze mij maar raar vinden en niet naast me willen zitten of dat ze juist aan de overkant gaan zitten om goed zicht te hebben op die vreemde blonde vrouw. Het gegiechel en het continue gegluur in mijn richting geven me sterk het gevoel dat ze graag allemaal op de eerste rang willen zitten, al moeten ze ervoor bij elkaar op schoot zitten.

Het ontvangstdametje heeft zich ondertussen ook omgekleed en begint de eerste dame te wassen (in een Turkse hamam is het gebruikelijk dat je je door iemand laat wassen). Ik kan even goed kijken wat mij straks te wachten staat. Het oude damentje tegenover mij wordt goed onderhanden genomen. Het dametje verandert in no time in één grote witte zeepbel. Van alle kanten worden er bakjes water over haar heen gegooid en met veel enthousiasme wordt al het vuil van haar afgeboend. Na 10 minuten ben ik aan de beurt. Het vrouwtje begint met mijn hoofd. Nadat er een hoeveelheid shampoo op mijn hoofd is gespoten en de dame in iedere hand een pluk haar heeft, wordt mijn hoofd letterlijk schoongeboend. Met grof geweld worden al mijn hoofdharen onder handen genomen. Ik dacht: ohhh help, ik heb al niet zoveel haar op mijn hoofd, zo blijft er helemaal niet meer van over. Ik snap dat deze techniek heerlijk is als je een enorme dikke bos Turkse haren hebt maar mijn dunne lokken verdienen toch iets meer respect. Maar goed, ik heb me er maar aan overgegeven. Ik wilde het badder ritueel ervaren, dan ook maar op deze manier. Een paar flinke bakken water over mijn hoofd en klaar is kees.

Een meisje van een jaar of zes loopt ook heerlijk rond te huppelen in de hamam. Nadat ze het haar van haar barbie voor de zoveelste keer heeft gewassen en gekamd heeft ze haar oog op deze grote levende blonde barbie laten vallen. Nadat ze eerst voorzichtig bakjes water over mn rug had gegooid begint ze stiekem met het kammen van de puntjes van m’n haar om zich vervolgens helemaal uit te leven op mijn haren. De rest van mijn hamam avontuur is ze steeds dicht bij mij in de buurt, in de hoop dat ze mijn haar weer even mag bijwerken.

Nadat ik dacht het ergste te hebben gehad met mijn haarschrobbeurt begint eigenlijk pas het echte werk. Het is tijd voor een complete lichaamsscrub. Met grof geweld en wederom haar hele lichaamsgewicht benuttend om kracht uit te oefenen (en ze was best fors) word ik van top tot teen met een scrubhandschoen van mijn dode huidcellen ontdaan. En ik had wat viezigheid bij elkaar gespaard, de afgelopen maanden. Naast het vuil verdwijnt ook mijn zorgvuldig opgebouwde bruine tint. Maar het is heerlijk. Tot slot word ik van top tot teen ingezeept met iets dat eruit ziet als groene zeep, ruikt als groene zeep.. misschien is het wel gewoon de ouderwetse groene zeep. Maar hoe dan ook, geen porie wordt overgeslagen. Nu ook ik eruit begin te zien als één grote witte zeepbel blijken we het punt van optimale ‘schoonheid’ bereikt te hebben!

Het plaatje uit deze hamam zal eeuwig op mijn netvlies blijven staan. De dampige ruimte met de badderende dames. Dames die normaal gesproken gesluierd rondlopen, die hier naast elkaar heerlijk praktisch naakt zitten te badderen. De lange vochtige slierten haar langs hun gezicht. Grote witte onderbroeken, volle buiken van alle kinderen die op de wereld zijn gezet en heel veel sop en schuim.

We hebben nog heel even in Turkije, misschien ga ik nog wel een keer!