De buurman en de Gorges du Verdon

– Is er al iemand wakker?

– Mmmmhh

– Is er al iemand wakker?

Ik doe mijn ogen open en zie het gordijn bewegen. Elles komt ook overeind en samen zien we opeens een stokbrood achter de gordijnen vandaan komen. We openen het gordijn en zien de grote glimlach van onze buurman.

De avond ervoor hadden we een plekje gevonden op een camping municipal net buiten de gorges du verdon. Een camping zonder toezicht maar voorzien van alle faciliteiten. Daar ontmoetten we Arnold en Nanette. We vertelden over onze plannen en Arnold vroeg of hij later nog wat vragen mocht stellen.

‘Hier hebben jullie een stokbroodje, jullie zullen best trek hebben. Als jullie straks even langskomen dan zetten we ook een lekkere kop koffie.’ Daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen en na een lekker ontbijtje schoven we aan in de gezellige caravan. Arnold had de camping een jaar eerder gevonden en dit jaar zijn vrouw meegenomen. De hele nacht had hij lopen broeden op de vragen die hij wilde stellen. ‘welke papieren heb je nu nodig, hoeveel landen ga je bezoeken….. hij had er echt van wakker gelegen! Onder het genot van de koffie kletsten we een tijdje en kregen ook nog eens een geldriem cadeau! We besloten op pad te gaan en namen afscheid van de vriendelijke buurtjes.

We reden in een rustig tempo (niet dat de bus hard kan hoor!) naar de gorges du verdon, ook wel de grand canyon van Europa genaamd. We hebben er maar 1 woord voor… wouw! Steile ravijnen van meer dan 900 meter diep waar zich een woeste rivier doorheen baant en een prachtige natuur. Na een uurtje of wat rijden besloten we de bus te parkeren en liepen de gorge in. Waanzinnig spectaculair en geweldig mooi. We liepen een smal paadje af, door tunnels heen en genoten van de uitzichtpunten. Aan het eind van de dag parkeerden we op een kleine camping naast de rivier. Ik rommelde nog wat aan de bus terwijl Elles genoot van ‘ eindelijk’ het mooie weer!