De chinese kapper.

Dat je voor een leuk avontuur niet naar de andere kant van de wereld hoeft te reizen bleek afgelopen dinsdag. Elles was vroeg naar kantoor gegaan omdat we ’s middags een belangrijke afspraak hadden staan. Ik besloot snel even naar de kapper te gaan want ik begon eruit te zien als een hippie. Nu past dat wel bij het busje waar we in gaan rijden maar niet echt bij mij. Helaas was mijn favoriete kapper met vakantie en ging ik op zoek naar een ander.

Mijn oog viel al snel op een Chinese kapper in het centrum van Utrecht. ‘Mooi, kan ik meteen de oosterse knipkunst ervaren’, dacht ik nog. Ik werd vriendelijk ontvangen en kon plaats nemen op een bankje. Een paar Chinese mannen waren druk aan het discussieren terwijl hun vrouwen geknipt werden. Al vrij snel was ik aan de beurt en daar begon het avontuur. Ik verstond de chinese kapper niet echt goed door de luidde discussie op de achtergrond en dacht dat de man vroeg hoe ik mijn haar wilde hebben. Ik legde hem dus zo goed als kwaad uit hoe ik het wilde hebben waarop de man me vreemd aankeek. ‘Iets verkeerd gezegd’ dacht ik nog? ‘Coffee or Tea’, herhaalde hij dan ook met een verwonderde blik. ‘Oh… tea please’.

Nadat de man thee had gehaald vroeg hij uiteindelijk hoe ik mijn haar geknipt wilde hebben. ‘Netjes, van de zijkant iets opgeknipt, niet te kort’, en met een paar gebaren wees ik aan hoe ik het wilde hebben. Nu ik er aan terug denk herinner ik me dat de man niet echt op stond te letten. Maar goed… hij was de professional en ik de klant.

De man pakte zijn schaartje en begon de eerste lokken met een enorm tempo eraf te knippen. Een snelle professional misschien…? Ik begon me na een paar minuten al zorgen te maken. Helemaal toen ik erachter kwam dat de lieve man totaal geen interesse had voor mij, maar meer voor de kapster naast me én de discussie van twee mannen. Het werd nog erger toen hij zich met de discussie ging bemoeien en mijn haar bijna blind stond te knippen. Was dit de chinese methode? Ik hield vast aan de gedachte dat alles goed zou komen en wachtte af. Maar, opeens stond hij al klaar met een spiegel achter me om te vragen of het okay was? ‘Okay… not okay?!! Het zit helemaal scheef en de linker kant is een centimeter langer dan de andere kant! Nu begonnen de twee mannetjes zich ermee bemoeien en die zeiden ook dat het scheef was. Misschien toch geen professional? Toen kwam de klapper op de vuurpijl, de tombdeuse. Als een Chinese zorro probeerde hij eerst de linkerkant netjes te krijgen maar ging al vrij snel naar de rechterkant. Die was toch al goed dacht ik? Zo bleef hij een tijdje doorgaan tot ik merkte dat het te laat was. Het was niet meer ‘niet te kort’ maar ‘zeer kort’. Gelukkig waren beide kanten nu even lang en ik gaf snel aan dat het goed was. ‘Voor je het weet ben je kaal’, dacht ik nog. Ik rekende snel af en bedankte de kapper.

Gelukkig is het met haar zo dat het weer aangroeid…. toch?