Waar zijn we nu weer terecht gekomen..

Aangezien de yoga lessen in de namiddag alleen voor vrouwen zijn, mocht ik Elles tot vandaag niet filmen. Maar na drie dagen consequent te vragen of er misschien iets te regelen zou zijn hadden we het hart van de yoga instructrice gewonnen en mocht ik Elles dan toch in alle gekke yoga houdingen vastleggen. Na deze les werden we door de yoga instructrice geattendeerd op een hele goeie boekwinkel net achter het yoga gebouw. Aangezien we op zoek waren naar wat achtergrond informatie over yoga en meditatie liepen we het gebouw in waarvan wij dachten dat het de boekenwinkel was. Daar werden we gevraagd onze schoenen uit te doen. Apart, dachten we nog maar ja.., het is en blijft India en hier kijk je uiteindelijk van niets meer op.

Toen hoorden we ineens gezang uit de aangrenzende kamer komen. Een man, gekleed als een monnik, vroeg of we het leuk vonden om even te komen kijken. We betraden de ruimte en toen wisten we het zeker..: dit is geen boekenwinkel! Een lange, smalle kamer was gevuld met zingende mannen en vrouwen die allemaal prachtig kleurrijk gekleed waren. De mannen zaten aan de ene kant, de vrouwen aan de andere. Elles werd naar het eind van de kamer gedirigeerd en ik mocht plaatsnemen naast een oude man. Een microfoon werd rondgegeven en iedereen deed zijn best om zo hard mogelijk mee te zingen. Het gezang was erg dramatisch en we vroegen ons af of we niet per ongeluk bij een of andere sekte beland waren. We waren een beetje nerveus om wat er zou gaan komen. We wilden ook niet zo asociaal zijn door tijdens het gezang op te staan en weg te lopen. Dus deden we maar net alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat wij daar tussen zaten.

Ik had mijn videocamera bij me en vroeg of ik mocht filmen.

Ze vonden het geen probleem dus kon ik me even helemaal uitleven op deze bijeenkomst. Ik voelde me als een reporter van The National Geographics die een kijkje mocht nemen bij een religieuze bijeenkomst. Toen hielden ze op met zingen. De hoofdingang werd gesloten. Elles stond aan de andere kant van de ruimte en had niet door dat de ruimte werd afgesloten. De groep stond op en begon zich te verplaatsen naar een andere ruimte. Eerst de dames. Daarna volgden de mannen. Wat als het inderdaad een sekte is en we nu getuigen worden van een of ander vreemd ritueel. Elles was uit mijn zicht verdwenen in een kleinere ruimte en ik stond met de mannen in de hal te wachten. Ik kon een klein gedeelte zien van de ruimte en zag een bed staan. Ohhh.., als er maar geen lijk in ligt.

Toen begonnen ze weer te zingen. De dames kwamen uit de ruimte zetten en Elles fluisterde snel dat ze buiten op me zou wachten. Toen was het mijn beurt om de kleine ruimte in te gaan. Het bleek dat we in het huis waren van een erg religieuze man, Swami Sahandra (geloof ik) en deze mensen waren in de rouw. Dit was de gedenkdag van zijn sterfdag. Iedereen begon zijn bezittingen aan te raken. Ze kusten zelfs zijn rolstoel. Ik probeerde maar een beetje mee te doen aan dit ritueel maar hield het kussen van zijn bezittingen voor gezien. Eenmaal buiten stond Elles gelukkig op me te wachten.

Elles: ik had echt geen idee wat de bedoeling was. Ik werd gevraagd de ruimte in te lopen en kwam als een van de eersten binnen. Ook ik was bang om een lijk aan te treffen en was opgelucht bij het zien van alleen een grote foto van de man. De ruimte stroomde vol en ik werd een hoek ingedrukt. Alle vrouwen keken vol verwachting naar mij maar helaas kende ik de liederen niet en bleef het verdacht stil in mijn hoek. Er werden kaarsen aangestoken die met snelle bewegingen langs alle bezittingen werden gezwaaid. De vrouwen begonnen emotioneel te worden en hielden hun handen in het vuur. Ik bleef mooi staan op dezelfde plek en hield me afzijdig van alle rituelen. Ik vond het wel weer mooi geweest.

Buiten verzamelde de groep mensen zich weer bij de rivier de Ganges. Bloemen werden in het water gegooid. Ook daar werd een vuur ceremonie gestart. Iedereen begon te zingen en handen werden langdurig in het vuur gehouden. Het was al donker en het hele ritueel zag er dramatisch en spiritueel uit.

Michel: Het was echt gaaf om het hele ritueel mee te maken en het ook nog eens te mogen filmen. Ook al was het aan het begin erg ongemakkelijk, het is wel weer een van de ervaringen van je reis die je niet snel meer zult vergeten.

Toen alles voorbij was verlieten we stilletjes het gebouw. De boekenwinkel was helaas al gesloten.