De gouden tempel

We vertrekken vroeg in de ochtend zodat we lekker op tijd de grens van India kunnen passeren. We hadden weer eens niet echt lekker geslapen. Deze keer omdat een van de medewerkers van het PTDC hotel ‘per ongeluk’ midden in de nacht onze kamer binnenkwam. We waren er zeker van dat we de deur goed op slot hadden gedaan, dus plaatsten we een stoel voor de deur maar sliepen vervolgens heel slecht.

De grenswachten die de avond ervoor de hele show hadden opgevoerd zijn erg geïnteresseerd in de beelden van Michel. We parkeren de bus en laten onder grootse belangstelling de beelden zien. Wij krijgen hierdoor de mogelijkheid om eens goed om ons heen te kijken en gade te slaan wat er zich allemaal bij de Pakistaans-Indiase grens afspeeld. Een vrachtwagen wordt aan de Pakistaanse kant ontladen. Deze vrachtwagen mag de grens van India niet passeren. De vracht wel. Dus staan er tientallen mannen in groene en rode outfits klaar om de dozen richting grens te brengen waar vervolgens weer tientallen mannen in blauwe outfits klaarstaan om de dozen op een Indiase vrachtwagen te zetten. Gelukkig mag onze bus wel de grens over en krijgen we zonder al teveel moeite alle verplichte stempels. Een laatste grensbeambte weet het hele ritueel nog wel iets te vertragen doordat hij eerst het fijne van Nederland wil weten voordat hij zijn goedkeuring aan alle papieren geeft. Hij is vooral geïnteresseerd in de Nederlandse gewoontes op het gebied van trouwen en wat er daarvoor allemaal uitgespookt mag worden…of niet.

Hier in India werkt het wel wat anders. Zo’n romantisch huwelijksaanzoek zoals wij kennen, dat komt hier zelden voor. De man vraagt aan de vader om de hand van zijn dochter. Als het meisje mazzel heeft, dan mag ze zelf beslissen. Elkaar even lekker rustig leren kennen zit er helaas niet in. Er mag een gesprekje worden aangevraagd onder toeziend oog van de familie. Bevalt het, dan wordt er zo snel mogelijk getrouwd. Na het huwelijk komt pas het proces van elkaar leren kennen en begrijpen. Dat laatste blijkt een moeilijke opgave (aldus deze man).

Op naar Amritsar, waar de gouden tempel (een van de heiligste Sikhs plekken ter wereld) te vinden moet zijn. Op het plein voor de tempel is het al een drukte van jewelste. Duizenden Indiase mensen maken gebruik van de gratis maaltijden die er op straat uitgedeeld worden. We bergen onze schoenen veilig op, bedekken ons hoofdhaar en kunnen naar binnen. Wat we daar zien is fantastisch. Duizenden mensen, allemaal prachtig gekleed in kleurige gewaden, lopen om een meer heen waar in het midden de prachtige gouden tempel ligt.

De hele dag wordt er voorgelezen uit het heilige boek en deze klanken galmden over het complex. Mensen wassen zichzelf in het heilige water, andere lopen door om de tempel te aanbidden. We zijn dan ook enorm onder de indruk van de schoonheid van deze plek. We gaan op de grond zitten om een tijdje om ons heen te kijken als er een oude man op ons afkomt. Hij verteld ons dat zijn hart ging dansen toen hij ons hier zag zitten en heeft een verzoekje: Please tell all your people at home: The world needs more philosophers, not conquerers. We are all living on earth and earth is our home. Therefor, India is your home as well. Daarna staat hij op, kust onze handen en loopt weer verder…