Temple of Heaven en de dame van rubber
Er is veel te doen in Beijing. Het is een perfecte stad om een week naar op vakantie te gaan. Maar dan heb je waarschijnlijk nog tijd te kort om het allemaal te zien. Wij hebben bijna twee weken en komen al tijd tekort.
Vandaag gaan we naar de ¡®Temple of Heaven¡¯ en springen lekker vroeg in een taxi. Aangezien de Olympische Spelen hier in 2008 gehouden zullen worden, moesten alle taxichauffeurs nu al op een cursus Engels. Heel wat, omdat de meeste taxichauffeurs niet veel in de schoolbanken gezeten hebben, horen we van Jason. Onze taxichauffeur heeft er blijkbaar wat moeite mee gehad (of heeft heel wat gespiekt tijdens het examen) want als we hem vragen naar de Temple of Heaven te rijden (de nummer 3 toeristische attractie in Beijing) kijkt hij met een blik van puur onbegrip. Gelukkig heeft hij nog een kleine vier jaar voordat de Spelen beginnen¡
De Temple of Heaven is een hemelse plek waar vele oude Chinezen naartoe gaan om lekker muziek te maken, te vliegeren, te zingen of hun Tai Chi oefeningen te doen. Overal zien we bejaarden Chinezen heerlijk genieten van het prachtige zonnetje en hun favoriete bezigheid uitoefenen. Wat oudere mannen zijn aan het kaarten en ondanks dat ze met het ¡® Iraqi Most Wanted Cards¡¯ aan het spelen zijn ziet het ernaar uit dat ze geen idee hebben wat er zich buiten dit park of buiten hun landsgrenzen afspeelt. Dit is hun wereld, dit is China in zijn puurste vorm. En het mooie is dat niemand schaamtegevoelens heeft ten opzichte van de ander. Het maakt niet uit hoe slecht je kunt zingen, hoe raar je dansbewegingen zijn om hoe ongecontroleerd je Tai Chi-ed. Iedereen geniet gewoon van zijn eigen dingen.
De tempel van de oogst is de meest beroemde tempel in het park. Het is een mooi gebouw waar de keizer vroeger naartoe ging om voor een goede oogst te bidden. We lopen verder en genieten van het winterse zonnetje. In het park ligt ook een echo-muur. Het is een muur gebouwd in een cirkel waar, als je aan de ene kant wat zegt, je het aan de andere kant zou moeten kunnen horen. Helaas zijn alle Chinezen zo fanatiek aan het schreeuwen dat het onmogelijk is om er een echo uit te pikken¡.
Een van de andere dingen die je niet mag missen in Beijing, is een acrobatische show. Deze shows klinken natuurlijk bijzonder toeristisch maar er is ons verteld dat het erg de moeite waard is. Dus gaan we daar aan het begin van de avond naartoe in de hoop wat bijzonder flexibele Chinezen te zien. Maar wanneer we de oude theaterzaal inlopen hebben we het gevoel dat we niet helemaal op de juiste plek zijn terechtgekomen. De zaal is ook nog helemaal leeg. We zijn de enige bezoekers. We nemen plaats op de voorste rij en wachten tot het begint. Gelukkig worden er nog twee bussen vol Chinezen afgezet en kan de voorstelling beginnen. De show begint met wat dametjes met draaiende bordjes op stokken. We vragen ons af of de bordjes zijn vastgelijmd maar hoe dan ook het ziet er best grappig uit. Na deze act begint het pas echt. Zeven jongens doen de meest fantastische dingen op acrobatiek gebied. Afwisselend springen ze door kokers, klimmen ze als apen in hoge stokken en doen ze een act met metershoge touwen (waar ze inklimmen en vanalles op hoogte opvoeren). Naast dit is de hoofdact met een bijzonder flexibel (rubberen) dametje fantastisch. Het dametje neemt in zulke rare posities plaats dat we ons bijna ongemakkelijk voelen ernaar te kijken. Ze buigt bijvoorbeeld achterover, legt haar hoofd tegen haar kuiten aan en weet vervolgens een been van voren naar achteren te bewegen terwijl ze wat kopjes met water horizontaal in haar mond heeft. Het is ongelofelijk wat ze met haar lichaam kan doen. Ondanks alle brakke apparatuur is het een show om nooit meer te vergeten!